Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας δημιουργούσαν μια λέξη, με τέτοιο τρόπο ώστε με την εκφορά της να νοηματοδοτούνται με σημασιολογική ακρίβεια όλα τα στοιχεία που είχαν χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία της.
Ενα εξαιρετικό τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η λέξη “αίμα” : Φαίνεται πως ο δημιουργός της εμπνεύστηκε από τη δομή, τη φύση (ρευστότητα-κίνηση) και τις πιθανολογούμενες τουλάχιστον λειτουργίες του..
Με βάση το ρήμα ίημι που σημαίνει “έχω αποστολή, οδεύω προς, βάλλω, διαμεσολαβώ”….
Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι το ρήμα αυτό ανάλογα με τις προθέσεις μπορεί να αποκτήσει αναρίθμητες έννοιες.
Δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο πλήρης ορισμός, πιο πλήρη παρουσίαση και έκφραση της φυσιολογίας και της αποστολής του αίματος, συμπυκνωμένα σε μια λέξη!
(Από το “Εθ. Αιμοδοσία: Ένας Ύμνος στην Κοινωνία του Θ. Σπανού)
